Przewlekłe rany i owrzodzenia u psów to poważny problem kliniczny, który pojawia się w wyniku urazów, chorób przewlekłych (np. cukrzycy), infekcji bakteryjnych i grzybiczych lub zaburzeń ukrwienia. Nieleczone prowadzą do silnego bólu, obniżenia komfortu życia i ryzyka powikłań ogólnoustrojowych.
Do tradycyjnych metod należą: oczyszczanie ran, antybiotykoterapia, stosowanie opatrunków specjalistycznych oraz kontrola chorób podstawowych (np. cukrzycy). Niestety, w wielu przypadkach gojenie jest powolne lub nieskuteczne, a ryzyko nawrotu wysokie.
PRP zawiera liczne czynniki wzrostu (PDGF, VEGF, TGF-β), które stymulują angiogenezę, proliferację fibroblastów i przyspieszają procesy gojenia. Iniekcje PRP bezpośrednio do rany lub wokół niej mogą znacząco skrócić czas regeneracji skóry i tkanek miękkich.
MSC wspierają odnowę tkanki poprzez działanie troficzne i immunomodulacyjne. Zmniejszają stan zapalny i wspierają tworzenie się nowej tkanki łącznej, co pozwala na zamknięcie nawet trudno gojących się owrzodzeń.
👉 Sprawdź jak działają mezenchymalne komórki macierzyste
W przewlekłych ranach o podłożu zapalnym zastosowanie terapii IL-1 może zmniejszyć lokalną reakcję zapalną, ograniczyć ból i przyspieszyć regenerację.
👉 Zobacz więcej o terapii i leczeniu bólu IL-1
Etap 1 – świeże rany opóźniające się w gojeniu: PRP jako pierwsza linia biologicznego wsparcia.
Etap 2 – rany przewlekłe, nawracające: MSC dla regeneracji i odbudowy tkanki.
Etap 3 – owrzodzenia z nasilonym stanem zapalnym: IL-1 jako terapia wspomagająca redukcję zapalenia.
Przewlekłe rany i owrzodzenia u psów to trudne w leczeniu przypadki, w których klasyczne metody często zawodzą. Terapie biologiczne – PRP, MSC i IL-1 – dają realną szansę na szybsze gojenie, zmniejszenie stanu zapalnego i poprawę jakości życia zwierzęcia.
Jeśli nie goi się w ciągu 4 tygodni mimo stosowania standardowego leczenia.
Może wspierać gojenie, ale wymaga wcześniejszego opanowania infekcji.
Skrócenie czasu gojenia, zmniejszenie stanu zapalnego, odbudowa tkanki, ograniczenie antybiotyków.
Tak – stosuje się materiał autologiczny pacjenta, co minimalizuje ryzyko powikłań. Kluczowa jest zachowanie standardów czystości w procesie namnarzania komórek.
